We sluiten zondag het kerkelijk jaar af met het feest ‘Christus Koning’. Ingesteld na de Eerste Wereldoorlog. De keizers van Duitsland en Oostenrijk-Hongarije waren afgezet. En ook de Tsaar van Rusland. Maatschappelijke verhoudingen waren revolutionair gewijzigd. Oude macht had afgedaan.
Wat met de Franse revolutie was begonnen, was nu in heel Europa aan de orde. Mensen gingen samen zelf over hun leven. Waarbij ook Fascisme en Nationaal Socialisme in opkomst waren. Bij zoveel machtsverschuiving liet de paus vieren dat Christus Koning is. Tot aan, én voorbij het einde der tijden. Omdat zijn koningschap niet van deze wereld is, zoals Jezus zelf zegt. Inderdaad. De koning van alle leven durfde te sterven. Uit liefde. Veel mensen lijden verborgen in dit leven. Anderen zien niet, of kunnen niet aanzien waaraan ze lijden. En durven niet te helpen. Christus Koning. Wij geloven dat groepsdruk en wereldmacht niet op kunnen tegen de Liefde. Omdat die blijvend is. We hebben Jezus een heel kerkelijk jaar gevolgd. Van kribbe tot kruis. Hij kent het menselijk lijden. En waagt er zich aan, helemaal, tot in de dood. Bij onze onmacht om werkelijk lief te hebben, houdt hij het uit. En staat eruit op. Dat kunnen wij ook! Oorlog en dood zullen niet voor altijd te heersen. Wij kunnen hongerigen te eten geven, dorstigen te drinken. Wij kunnen vreemdelingen opnemen, en naakten kleden. Wij kunnen bezoeken wie ziek zijn en gevangen. Zulke naastenliefde verandert de wereld tot in eeuwigheid.
Paul Daggenvoorde, pastoor
komende zondag
